Hayatın ilk yıllarından itibaren problemlerle başa çıkma becerilerimizin oluşmaya başladığını söyleyebiliriz. Hayatın her dönemi aşmamız gereken bir takım durumlar içerir. Bu durumlara çözüm üretmek hayata adaptasyonu arttırır ve bizleri daha tecrübeli kılar.
Bir bebek her ağladığında karnının doyurulması ile, her acıktığında ağlamayı öğrenir. Çocuklarda ilk öğrenme taklit etme ile oluşur. Çocukların ilk rol modeli anne ve babalarıdır. Annesini yüksek bir yerden bir şey almak için sandalye kullandığını gören 2 yaşındaki bir çocuk yüksek bir yerden bir şey almak istediğinde sandalye ya da koltuğun üzerine çıkmayı deneyebilir. Zaman ilerledikçe problem çözme becerilerimiz gelişir ve değişir. Problem çözme becerilerimizin gelişmesi kendi kendine yeten bireyler olmamızda önemli rol oynar.
Unutmayın ki, "yaşam güçlü olanı değil, uyum sağlayanı ayakta tutar."
Baskıcı, çok koruyucu ve kontrolcü ebeveyn tutumları çocukların problem çözme yeteneklerinin gelişmesine zarar verir.
Çocuklarda problem çözme becerisinin gelişimine yönelik ebeveyn tutumu çok önemlidir. Bu konuda bizim size önerebileceklerimiz;
- Oyunlarınız, göz teması, fiziksel temas ve konuşma gerektiren oyunlar olsun. Destekleyici cümleleri unutmayın. Bizler gibi çocukların da motivasyona ihtiyacı vardır.
- "Az laf, çok iş". Çok fazla müdahale yerine, ortam ve koşul hazırlayın. Özellikle erken çocukluk döneminde sade bir ev düzeni çocuğun hareket alanını kısıtlamaz.
- Günlük yaşamda yaptığınız işleri çocuğunuzla konuşun. İşinizi yaparken aynı zamanda çocuğunuzla konuşabilir ve işinizi nasıl yaptığınızı anlatabilirsiniz.
- Puzzle yapın, karşılıklı bilmeceler sorun.
- Öyküler anlatarak "Kahramanın yerinde sen olsaydın, ne yapardın?" gibi sorular ya da belirli yerlerde durarak "Şimdi ne yapmalı?" gibi sorular sorun.
- Problem hakkında konuşun, çocuğun çözüm bulamadığı noktalarda seçenekler sunun ve çocuğun seçmesine olanak tanıyın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder